Feeds:
เรื่อง
ความเห็น

Archive for มกราคม, 2007

ทรงผม

เคยลองคิดอยากเปลี่ยนทรงผมมั้ยครับ ผมเคยบ่อยแต่แทบไม่เคยเปลี่ยน เท่าที่จำได้ไว้ทรงนี้ตั้งแต่เด็กยันแก่(ไม่มีช่วงวัยรุ่นเพราะเด็กแล้วแก่เลย…..ฮา) อยากลองเปลี่ยนดูแต่ไม่กล้าเท่าไหร่และไม่รู้จะเปลี่ยนเป็นทรงไหนดี

Read Full Post »

วัคซีนป้องกันมะเร็ง

 เมื่อหลายวันก่อนเข้าฟังบรรยายเกี่ยวกับวัคซีนใหม่ อีกประมาณครึ่งปีจะมีวัคซีนใหม่มาขายในเมืองไทย วัคซีนตัวนี้เป็นวัคซีนป้องกันมะเร็งปากมดลูกครับ ซึ่งมะเร็งปากมดลูกมีการทำวิจัยว่าเกิดจากเชื้อไวรัสที่ชื่อ  HPV – Human Papilloma Virus ซึ่งสายพันธุ๋ที่ทำให้เกิดจะมีด้วยกันหลายชนิดเช่น 16, 18, 52 ถ้าเคยได้ยินโรคหูดหงอนไก่ ไวรัสตัวนี้ก็เป็นสาเหตุเหมือนกันแต่สายพันธุ์อื่น มีการคิดค้นวัคซีนตัวนี้มาหลายปีเนื่องจากมะเร็งปากมดลูกเป็นมะเร็งในไม่กี่ชนิดที่มนุษย์พอจะรู้สาเหตุ และอุบัติการณ์ของมะเร็งชนิดนี้ก็เพิ่มขึ้น มีการสำรวจประมาณ 2 ปีที่แล้ว ในประเทศไทยมีคนเป็นมะเร็งชนิดนี้เพิ่มขึ้น 6,114 รายต่อปี และนอกจากนี้ไวรัสตัวนี้ยังอาจเป็นสาเหตุของแผลเป็นก่อนเป็นมะเร็งทางทวารหนักด้วย (AIN- Anal Intraepithelium Neoplasia)

อาจารย์บอกว่าวัคซีนตัวนี้จะมีขายในไทยกลางๆปีก็คงเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง แต่ราคาแพงมาก และส่วนที่สำคัญคือถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ฉีด อย่านึกว่าฉีดแล้วสบายใจได้นะ เพราะว่ายังมีสายพันธุ์อื่นที่พบในคนไทยที่ก่อให้เกิดมะเร็งเช่น 52 แล้วก็มีคนสงสัยว่าแล้วจะฉีดทำไม ในเมื่อไม่ได้กันทั้งหมด คำตอบคือฉีดเพื่อลดความเสี่ยง ข้อปฏิบัติที่จำเป็นต้องทำเมื่อคุณฉีดวัคซีนคือ คุณยังจะต้องมีการตรวจคัดกรองด้วย PAP smear หรือการตรวจภายในที่หมอเขาจะใช้ไม้เล็ก ๆ เก็บสิ่งส่งตรวจจากช่องคลอดจากการตรวจภายในนั่นเอง ซึ่งยังจะต้องตรวจอยู่

ยังไง กลาง ๆ ปีก็คงจะมีข่าววัคซีนตัวนี้แน่ ๆ

Read Full Post »

Marry Me

ได้มีโอกาสดูโฆษณาของไทยประกันชีวิต เอาอีกแล้วครับ ทำออกมาได้บีบเค้นอีกแล้ว

http://www.thailife.com/namjai/ เป็นเรื่องราวของผู้ป่วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวครับ ยังไงลองเข้าไปดูนะครับ บางคนอาจบอกว่าน้ำเน่า แต่ผมชอบประโยคที่บอกว่า “แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาอันแสนสั้นที่เขาได้อยู่เคียงข้างเธอ แต่นี่คือความรักและการดูแลที่ใครหลายคนมองหามาชั่วชีวิตมิใช่หรือ”  เวลาไม่ว่าสั้นหรือนานคนที่รักกันสุดท้ายก็ต้องจากกันครับ แต่มันอยู่ที่ว่าคุณจะใช้เวลาในชีวิตคุณให้มีแค่มากที่สุดกับคนที่คุณรักหรือเปล่า อย่าปล่อยให้เวลาในชีวิตของคุณผ่านไปเรื่อย ๆ โดยที่วันหนึ่งคุณจะต้องมานั่งเสียใจ

แต่ที่ผมชอบยิ่งกว่าโฆษณาคือโครงการ “น้ำใจ” ครับ รับอาสาสมัครในการบริจาคStem cell มันเป็นเหมือนต้นกำเนิดเม็ดเลือด เพื่อช่วยผู้ป่วยโรคนี้ครับ หลายคนสงสัยว่ามันต้องเจ็บมากมั้ย ลองเข้าไปอ่านรายละเอียดนะครับ วิธีบริจาคโดยเก็บทางเลือด มันก็คล้าย ๆ บริจาคเลือดนั่นแหละครับ แต่ก่อนบริจาคเขาจะต้องตรวจ HLA compatibility ของคุณกับผู้ป่วยพูดง่าย ๆ ก็คือต้องตรวจว่าต้นกำเนิดเม็ดเลือดของคุณจะเอาไปให้ผู้ป่วยได้หรือไม่ เพราะโอกาสที่คนที่ไม่ใช่พี่น้องกันแต่จะสามารถบริจาคให้กันได้มีแค่ 1 ต่อ 50,000 เท่านั้นเองครับ !!!!!

   ลองคิดดูนะครับยกตัวอย่างเช่นการบริจาคเลือด เลือดที่คุณบริจาคไป อาจถูกเอาไปให้ คนป่วยที่เขากำลังรอความช่วยเหลืออยู่เช่นคนที่โดนอุบัติเหตุที่เสียเลือดไปมาก โดยที่คุณไม่ได้หวังอะไรตอบแทน แต่ตอนนี้คุณมีโอกาสที่จะช่วยชีวิตคน ๆ หนึ่งจากโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว โดยที่คุณยังสุขภพแข็งแรงเป็นปรกติ ไม่มีผลกระทบกับสุขภาพของคุณเลย

ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากครับ

Read Full Post »

นิสิตแพทย์(2)ชีวิตกับแฟน

นิสิตแพทย์กับแฟน

   หลายคนให้นิยามว่า “แฟน” คือคนที่คบกัน คนที่คอยดูแลเอาใจใส่ ห่วงใยซึ่งกันและกัน หลายคนพูดว่า “หมอ” เป็นอีกอาชีพหนึ่งที่ยุ่งจนไม่มีชีวิตส่วนตัว วันนี้ผมเลยอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ๆ สักเรื่องหนึ่งให้ฟัง ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง มาจากชึวิตจริงของเพื่อนผม ซึ่งเจ้าตัวอนุญาตให้เปิดเผยได้ ลองมาดูเรื่องของนิสิตแพทย์กะแฟน ดูนะครับ

     เพื่อนผมคนนี้ เป็นผู้หญิงซึ่งก็น่าจะสวยพอตัวอยู่เพราะเวลาเดินไปไหนมาไหนมีคนชอบมองเธออยู่เหมือนกัน(แต่ผมว่าแล้วแต่ spec นะ – -“) วันนึงช่วงที่กำลังสอบผมเห็นเธอซึม ๆไป ผมเลยนึกว่าเป็นเพราะโรค “ข้อสอบเป็นพิษ” แต่ถามไปถามมาสุดท้ายก็ได้ความว่า เลิกกะแฟน

     เพื่อนคนนี้เธอเรียนจบปริญญาตรีวิทยาศาสตร์มาครับ (นักเรียนแพทย์โครงการที่ผมเรียนอยู่รับคนที่จบปริญญาตรี มาเรียนครับ) เท่านั้นยังไม่พอเธอกลัวคนว่าสวยแต่โง่ เธอเลยเรียนจนจบปริญญาโท แล้วจึงมาต่อหมอ!!! เธอคบกับแฟนคนนี้มาได้ 7 ปีครึ่ง ตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาโท เธอเล่าว่าชีวิตเธอมีความสุขมาก แฟนเธอเอาอกเอาใจมาก ไม่ว่าอยากได้อะไร อยากทานอะไร หามาให้ทุกอย่าง เสมอต้น เสมอปลาย เท่าที่ผมฟังพฤติกรรม แฟนคนนี้ผมว่าก็เป็นคนที่รักเพื่อนผมนะ เพราะบางอย่างวถ้าให้ผมทำผมคงทำไม่ได้เช่น ต้องตืน ตีห้ากว่า ๆ มารับเพื่อนผมที่บ้านเพื่อมาส่งที่โรงพยาบาล(ซึ่งส่วนใหญ่เป็นวันหยุดของแฟน ตอนเย็นบางวันก็ต้องมารับกลับบ้าน) อีกอย่างที่จะนินทาคือเพื่อนผมเป็นพวก เสีย เอ้ย…สวยเลือกได้ พฤติกรรมจะแมนมากโดยเฉพาะ คำพูดคำจา ไม่พอใจ อะไรพูดเดี๋ยวนั้นไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น บางครั้งยังเกือบทะเลาะกะผมเลย แต่คบกันกับแฟนมานานมากถึง 7 ปี

  หลายคนคงสงสัยว่าทำไมเลิกกัน คำตอบคือ ผู้ชายเจอคนใหม่ครับ ผมคงไม่สามารถพูดได้ว่าคนใหม่ สวยกว่า ดีกว่า หรือ เก่งกว่า เพราะผมไม่รู้จัก แต่ช่วงใกล้เลิกเป็นช่วงที่เพื่อนผมยุ่งมากประมาณว่า 3-4 สัปดาห์จึงได้เจอกันสักที ผมคงไม่เหมาว่าเป็นเพราะไม่มีเวลา แต่ผมคิดว่าเวลาเป็นส่วนหนึ่งหรือเป็นปัจจัยหนึ่งของตวามรัก เท่านั้นเอง

    “รู้ตัวช้า”  หลายคนคงเคยได้ยินเพลงนี้ มันดันดังตอนที่เพื่อนผมเสียใจซะด้วย เธอดู MV เพลงนี้แล้วร้องไห้ ความจริงผมก็เสียใจกะเธอนะ เพราะถือว่าผมก็สนิทกะเธอ แต่ด้วยความนิสัยของผม เลยไม่ค่อยปลอบเธอเท่าไหร่ ยิ่งรู้ข่าวว่าภายในสัปดาห์เดียวน้ำหนักลด 6-7 กิโล แต่ผมอยากบอกว่า เป็นห่วงนะ และเชื่อเหลือเกินว่าเวลามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

      ที่ผมเขียนไม่ต้องการซ้ำเติมใคร ไม่ต้องการว่าใคร ทุกคนเลือกทางเดินของตนเอง แท่สำคัญทั้งเพื่อนและผมไม่มีใครคิดว่าเพราะเรียนหมอถึงเป็นสาเหตุให้แฟนเลิกคบ ทุกคนต่างมีมุม และเหตุผลส่วนตัว มันอยู่ที่ว่าเหตุผลของคุณจะทำร้ายตัวเองหรือคนอื่นหรือเปล่า เท่านั้น

  อีกอย่างที่ผมได้เรียนรูในชีวิตเพิ่มเติมคือ เวลาคนเรามีไม่มากนัก บางครั้งเราก็จากกันเร็วเกินกว่าเราจะได้พูดความรู้สึกดี ๆ ให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ผมเคยเสียใจมากในชีวิตเพราะผมไม่เคยได้บอกรักคนที่มีพระคุณกับผมสูงสุดในชีวิตมาแล้วครั้งหนึ่ง ใครก็ตามที่ได้อ่านblog ของผม เชื่อผมเถอะครับ เวลามันสั้นแล้วก็น้อยเกินกว่าที่เราจะรอให้อีกฝ่ายรับรู้ความรู้สึกได้ ถ้าคุณคิดแล้วทำได้ คุณจะรู้สึกว่าคุณตื่นเช้ามาพร้อมกับวันดี ๆ ของชีวิตและคนที่คุณรักครับ…เชื่อผมเต๊อะ!!!

Read Full Post »

นิสิตแพทย์(1)

หลายคนที่ได้เคยดูรายการกบนอกกะลา ตอน กว่าจะเป็นหมอ มีคนใกล้ตัวถามว่าเหนื่อยขนาดนี้เลยหรือ ไม่บอกแล้วกันว่าเหนื่อยหรือไม่เหนื่อยวันนี้ลองมาฟัง sample ชีวิตนิสิตแพทย์ดูแล้วกัน

นิสิตแพทย์กับเวร

หลายคนไม่รู้ว่าการเรียนหมอ ตอนกลางวันก็เรียนตามปรกติแต่พอตกเย็นจะต้องอยู่เวรด้วย ปรกติตอนเย็นวันธรรมดาก็อยู่กันตั้งแต่สี่โมงเย็นถึงห้าทุ่มหรือเที่ยงคืนแต่ถ้าเป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์หรือวันหยุดพิเศษเช่นปีใหม่, สงกรานต์, วันหยุดต่าง ๆ จะต้องขึ้นตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงห้าทุ่มหรือเที่ยงคืน

จุดประสงค์หลักของการอยู่เวรคือการเรียนรู้หน้าที่ความรับผิดชอบ และการดูแลคนไข้นอกเวลาราชการ(ซึ่งมักจะเยอะกว่าเวลาราชการ) หน้าที่ปลีกย่อยจะต่างกันไป เช่นward Med ต้องทำLab ดูแลคนไข้ที่ward ส่วนward ศัลยกรรม ต้องอยู่เวรที่แผนกฉุกเฉิน(ER) คอยดูคนไข้ที่มาER พวกอุบัติเหตุ หน้าที่หลักปีนี้น่าจะเป็นล้างแผลแล้วก็เย็บแผล เย็บกันให้เสร็จเดี๋ยวนั้นเลย ส่วนที่กำลังเรียนอยู่คือ ward สูติ-นรีฯ หน้าที่หลักคือเก็บ case ทำคลอด ต้องดูแลคุณแม่ที่กำลังเตรียมตัวคลอด พอได้เวลาก็ไปทำคลอดเองกะมือ 🙂 ก็สนุกดี

ส่วนเรื่องความที่นี่แล้วแต่ ward อย่างตอนนี้มีความถี่อยู่ที่ขึ้นเวรวันเว้นสองวัน ถึงจะดูเยอะแต่ก็ต้องฝึกเพราะได้ข่าวว่าตอนไปเป็นหมอต่างจังหวัดต้องขึ้นเวร วันเว้นวัน ….ขนาดนั้นเลย

บางทีอยู่เวรก็เจอเรื่องสนุกๆ ที่บ่อยคือเจอพวกคอสุราที่หัวร้างข้างแตก หรือชนอะไรมาแล้วเป็นแผลจะต้องเย็บ แล้วก็มักพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง

วันนี้ก็ขึ้นเวรอีกแล้ว…สงสัยจะได้ทำคลอดเป็นรายแรกในชีวิต 🙂

Read Full Post »

OR+_+

OR (ห้องผ่าตัด) วันนี้นั่งดูอ.ผ่าตัดผ่านกล้องจากห้องผ่าตัดมาห้องประชุม ตอนนี้ที่โรงพยาบาลคึกคักน่าดูเพราะมีหมอจาก USA มาผ่าตัดให้ฟรี รายละเอียดตามนี้เลย

โครงการแพทย์อาสาสมัครศัลยแพทย์นานาชาติจาก สหรัฐอเมริกาจะมาเมืองไทย เพื่อช่วยผ่าตัดคนพิการถวายเป็นพระราชกุศลเเด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เเละสมเด็จพระราชินีนาถโครงการแพทย์พยาบาลอาสาสมัครนานาชาติ เเละรพ.ภูมิพล ได้ร่วมมือกันโดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อรักษาพยาบาลผู้ป่วยจากท้องถิ่นทุรกันดารทั่วประเทศและสี่จังหวัดภาคใต้ จำนวน 350-400 คน ระหว่างวันที่ 11-20 มกราคม 2550 โดยจะใช้ รพ.ภูมิพล เป็นศูนย์การรักษาฟรี โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้นสำหรับแพทย์ที่จะมาทำการรักษาในครั้งนี้เป็นกลุ่มศัลยแพทย์พยาบาลไทยนานาชาติ ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญสาขาต่างๆ 50 ท่าน จากมหาวิทยาลัยแพทย์ต่างๆ
ในสหรัฐอเมริกา อาทิ มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย,มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียฯลฯ
ได้ร่วมกันออกทุนทรัพย์ส่วนตัวมาช่วย เพื่อผ่าตัดรักษาผู้ป่วยพิการโดยมีราละเอียด ของผู้ที่สามารถขอเข้ารับการรักษา ได้ดังนี้
1.ผู้ป่วยมีโรคทางศัลยกรรม ต่อไปนี้
 1.1 ปาก-จมูกแหว่ง (CLEFT LIP) อายุตั้งแต่ 4 เดือนขึ้นไป
 1.2 เพดานทะลุ (CLEFT PALATE)อายุตั้งเเต่ 4 เดือน – 20 ปี
 1.3 ใบหูพิการ (EXTERNAL EAR DEFORMITY)อายุตั้งเเต่ 4 เดือนขึ้นไป
 1.4 ความพิการแต่กำเนิดอื่นๆ(ALL OTHER CONGENITAL ANOMALIES)
1.5 แผลเป็นจากไฟไหม้ นำร้อนลวก (BURN SCAR CONTRACTION)ของ มือ,เท้า, คอ เเละอื่นๆ
 1.6 ไส้เลื่อนที่ขาหนีบ เเละหน้าท้อง (INQUINAL & UMBILICAL HERNIA)
2. ผู้ป่วยมีโรคทางตา ต่อไปนี้
2.1 ต้อกระจก
2.2 ตาเข
 2.3 หนังตาตก
2.4 ความพิการทางตาที่ต้องรักษาโดยการผ่าตัด

วันนี้ได้ดู case Cleft lip แต่ที่ตื่นเต้นคือ case syndactaly-นิ้วมือติดกัน ตอนแรกนึกแบบชาวบ้านว่า ผ่านิ้วแยกกันก็คงจบ แต่ปรากฎว่าวุ่นวายกว่านั้นเพราะต้องทำ skin graft(เอาหนังส่วนอื่นขูดขึ้นมาแล้วแปะทับบริเวณนั้น) แต่กว่าจะเลิกก็เกือบบ่าย

วันนี้คุยกะเพื่อนExtern เป็นเพื่อนจบเทคนิคเหมือนกัน เขามาเรียนที่นี่แล้วเจอปัญหาเรื่องเดียวกันเลย เป็นเรื่องที่ทำให้เบื่อแล้วก็เซ็งแต่เขาโชคดีกว่าตรงที่จะจบแล้ว ส่วนเราก็ต้องสู้อีก2 ปี

ป.ล. วันนี้ Blog มีปฏิทินแล้ว…..

Read Full Post »

เกลียด!!!

พึ่งกลับมาถึงโรงพยาบาลเมื่อตะกี้นี้เอง เกลียดความรู้สึกของตัวเองอีกแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า Monday mornig sick syndrome หน่ะ คือถ้าเปรียบเทียบกับคนทำงานมันก็คือเบื่อวันจันทร์ไม่อยากทำงาน แต่ของเรานี่ พอเท้าเหยียบประตูโรง’บาล ก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันที ทั้งๆ ที่ ไปตะลอน ๆ ไปทำงานมาไม่รู้กี่ชั่วโมง คือตอนนั้นมันก็เหนื่อยนะ แต่ไม่รู้สึกเหนื่อยเท่าตอนกลับมาถึงโรง’บาล มันบอกไม่ถูก โหวง ๆ คิดถึงบ้าน เหนื่อย เครียด สงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ทำไมต้องทำ ทำไมต้องเรียนหมอทั้ง ๆ ที่งานเดิมก็ดีอยู่แล้ว สิ่งแวดล้อมการทำงานก็ดี(หมายถึง AFRIMS นะ)

  อยากตะโกนดัง ๆ ว่า “กูเหนื่อย” ขนาดหูเสียบเพลงฟังอยู่ ก็ไม่ช่วยให้รู้สึกดีขึ้น น้ำตางี้เอ่อขึ้นมาทีเดียวมันเหมือนอดทนอะไรมาก ๆ โดยแทบไม่ได้ระบายออก ยิ่งพอคิดว่าตอนพ่ออยู่ พ่อต้องทำงานเหนื่อยขนาดไหนกว่าจะหาเงินมาให้ที่บ้านได้ ก็ยิ่งอยากร้องไห้ ฟังดูเหมือนเหลือเชื่อแต่รู้สึกแบบนี้แทบทุกครั้งที่กลับมาถึงโรงพยาบาลในเย็นวันอาทิตย์

     ก็คงได้แต่ระบายให้ฟัง อย่างน้อย ๆ ก็ขอระบายหน่อย ไม่ใช่ว่าไม่อยากเป็นหมอนะ เพราะคนที่รู้จักก็รู้ดีว่าอยากเป็นแค่ไหน แต่ความรู้สึกขณะนี้ที่นั้งพิมพ์อยู่มันก็แค่เหนื่อยแค่นั้น นอนหลับเดี๋ยวก็หาย ปลอบตัวเองอยู่เสมอ ว่าถึงจะเจอเรื่องร้าย ๆ แค่ไหน ถึงจะเจอเรื่องแย่ ๆ หนัก ๆ เหนื่อย ๆ แค่ไหน ถ้าถามตัวเองว่าก่อนสอบหมอถ้ารู้ว่าจะต้องเจอเรื่องพวกนี้แล้วยังจะสอบเข้าเรียนหมอมั้ย คำตอบมันยังไม่เคยเปลี่ยน “สอบครับ”

     ทุกวันนี้ไอ้ที่เรียนหนัก เรียนเหนื่อย ทำงานหมอ ทำงานPart time เหนื่อย ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาแล้วเหนื่อยอยากนอนต่อ ได้แต่คิดว่าไม่ใช่ทุกคนที่ตื่นเช้าขึ้นมาแล้วจะได้เป็นนักเรียนแพทย์ มันถึงมีแรงตื่นขึ้นมาแต่เช้า ทุกๆวัน 

บอกกะตัวเองตั้งแต่สอบหมอติดว่า ตอนนี้ชีวิตเหลือแค่แม่ น้อง เพื่อนที่เราและเขาจริงใจและรักเราจริง ๆ และสุดท้ายคือ “คนไข้”

สัญญากะตัวเองตั้งแต่อ่านหนังสือสอบหมอว่า “จะทำให้เต็มที่และจะทำให้ดีที่สุด”

Read Full Post »

Gift ?!?

วันนี้วันเด็ก ได้ของขวัญวันเด็กโดยมีคนสมัคร Blog (Web log ตัด We—- เพิ่งรู้)ให้เป็นของขวัญ ก็จะลองดูไม่แน่ใจเหมือนกันตอนนี้ว่าจะเขียนอะไร เอาไว้ดูก่อนแล้วกัน

Read Full Post »